ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ادعونی استجب لکم
میخوانمَــ ت چنان ، که اجابـت کنـی مـَــــرا ...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گـُـــریختهــ ام
از همهــ چیز
و همهــ کس
به سوی تـــو ...
.
.
.
توبهــ های شکسته شده
دلــَ م را به درد آورده
روسیاهَــ م ، میدانَــ م
اما جز تــــو پناهـــ گاهی ندارَ م ...
.
.
.
... من لی غیرک ؟! ...
فَقَدْ هَــــــرَبْتُ إِلَیْکــــــ ... پناهــ َم میدهـ ی ؟!
.
.
.
پــ.نــ :
بی گمان میدانـی که چه در این دل ِ عاشق ِ من میگذرد
« أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ »
از ازل تا به ابد میگویـی : ادعونی ...
و صدایـَ ت چه اندازه نزدیک است ...
« نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ »
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
معبودا ! ...
تو که در امانت داری بی بدیلی ، کاش دینـ مان را هم به امانت نزد خود بپذیری ، چه اگر تو این دین را به امانت نستانـی و محافظت نکنـی ، بعید نیست که ما از بیم ِ رفتـن رهایَـ ش کنیم یا به طمع ِ ماندن خون بهایَـ ش کنیـم .
