هرچه شمارگان روزهای ماه ِ خدا بیشتر
و هلالـ ش لاغرتر می شود
فاصله* ام را با ماه ِ نبی کمتر حس میکنـ م ...
*ـــ زمان ِ تقویمی را میگویـ م ، فاصله خودم که سالیان نوری ست ـــ
گفتـ م : بی قرارم که شعبان برسه ، دلم تنگ ِ استشمام هوای ِ مناجات شعبانیه ست ...
گفت : می دانستـ ی _او _ هر شب ( شنیدی ؟؟ هر شب !! ) درمیان عاشقانه هایـ ش با یگانه محبوب
وقتی دست هایـ ش رو به آسمان بود
و برای گناه های نکرده اش استغفار میکرد
همانی را میخواند که تو صبر میکنـ ی تا شعبان برسد
تا شاید قــــرار ِ این دل ِ ناماندگار را در آن بیابی ؟؟!!...
آن شب که کبـــــوتران سفر می کردند
افسوس دلــــ م قدرت پـــــرواز نداشت ...
___________________________________
نتیجه : ...
توضیح نوشت : _او _ ، عند ربهم یرزقون است ...
پــ .نـــ : مخاطب خاص دارد ... "خود"م را می گویم !!
سر ِ عاشق شدنـ م لطف طبیبانه توست /// ورنه عشق ِ تو کجا ، این دل ِ بیمار کجا ؟!..
+ دیگر خسته شده ام از ادعای عاشقی ... بسوزان مــ ــ ــ ــرا ...
++ «« مناجات «شعبانیه» را خواندید؟ بخوانید آقا!
مناجات شعبانیه از مناجاتـ هایی هست
که اگر انسان دنبالـ ش برود
و فـــــکر در او بکند،
انسان را به یک جایی میرساند ...
همه ائمه هم به حسب روایت میخواندند »»
... امام .ره. میگوید ...
+++ روز ِ آخـــــر ِ ماه ِ خدا ... یا مَنْ اَرْجُوهُ را بلند بلند میخوانم ... امید دارم به خیرش ...
.
.
یاحق