از یک سنی به بعد تولد یک عدد نیست، اینکه چند ساله شدی، فلانی چقدر بزرگ‌تر است یا کوچک‌تر ذره‌ای اهمیت ندارد! دارایی ما داشته هایمان است. نه سال‌هایی که دیگر نداریمش! سال‌هایی که برای عده‌ای پربار می‌گذرد و برای عده‌ای کم‌بار و حتی بی‌بار، نباید ملاک بزرگ تری باشد. دارایی ما همه‌ی آن چیزی‌ست که در قلبمان است و دست تنهایمان نمی‌گذارد. و چه دارایی بزرگ‌تر از «محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد»؟ چه ثروتی عظیم تر از داشتن حسینی که برایش بگوییم «بابی انت و امی»؟ دارایی ما پدر و مادری‌ست که دست در دست حسین‌مان گذاشته‌اند. اگر نبودند نه حسینی میشناختیم و نه دستمان به جایی بند بود در این برهوتِ دنیا!
برای این آتشی که جانمان را گرم کرده، برای حسینی‌شدنمان، برای این دوماه‌ی که در عزای یکی‌یک‌دانه‌ی خدا حسین -علیه‌السلام- اشک ریختیم و بر سر و سینه زدیم تا ابد مدیون‌شان هستیم.
خدایا همه دارایی ما از داشتن این نازنین‌هایی‌ست که سایه شان بر سرمان است، اگر بنا به دادن مزدی هم باشد سلامتی و صحت جان و روح و عزت و عاقبت بخیری‌شان را بر ما منت بگذار!
پلڪــــ شیشـہ اے
