اگر توانستی در پس عیب های دیگران، لنگ زدن ِ پای ِ بندگی خودت را ببنی، سرت را بالا بگیر و خدارا شکر کن که دیده گانت بیشتر از آن که دنبال ِ خوراک ِ حرامی برای افکارت باشد، پاسبان ِ ایمان توست، که کمبود هایت را برایت به تصویر می کشد.
و اگر چنین بودی -که به دعای مادران برای ِ فرزندانشان ایمان دارم و می گویم که این گونه ای- از عیب هایت نترس، بلند شو، کمر همت را سفت ببند تا اول نقص هایت را جبران کنی و بعد از خدا بخواهی که به دستت گرمایی و به کلام و نگاهت قدرت نفوذی دهد که دست خدا شوی تا دست گیری از آن ها که در راه بندگی لنگ میزنند، سعی کن آن قدر با کلام خدا و بزرگانش مانوس شوی که کلامت طعنه زند به کلامشان، تا صدایت صدای خدا شود برای در راه ماندگان، و بخواه نگاهت همیشه ی ِ همیشه بر حلال های طیب و طاهرش بماند تا به وقت ِ نیاز، روح ِ مومنان زخم خرده را طوری نوازش کند که گویی فرستاده ای از خدایی برایشان...
جان ِ دلم خوب بمان برای خدا خوب بمان ...
با موضوع (آیا میزان رای ملت است ؟ ) بروزیم
ما را با نظراتتان خوشحال کنید