محل ِ اسکانمون ، خیابون ِ امام رضای ِ پنج بود. قبل ِ سفر توصیه هایی از آقای بهجت  - ره – در باب زیارت خونده بودم و به شدت مشتاق، که با رعایتشون ی ِ زیارت، با حال ِ خوب نصیبم بشه . باطهارت کامل و شیک و آب و جارو کرده راهی ِ اولین زیارت شدم . رسیدم سر خیابون سرمو اونقدری آوردم که رعایت ادب ِ حضورم علاوه بر اثبات ِ دوباره ش برای ِ خودم بر همگان محرض بشه و زیر لب ذکر گویان ، رو به حرم راه افتادم . جای دوستان خالی ،و باید عرض کنم با ارسال لگدی به ناحیه ی ِ ریا حال ِ خوبی بود که بعید میدونم بار ِ دیگه نصیبم بشه . القصه با حال ِ خوبم هم چنان رو به حرم در حرکت بودم که خستگی منو از اون نشاط معنوی پرت کرد بیرون ، که مگه پنج تا خیابون چقد طول میکشه که من قریب ِ نیم ساعته که غرق در نشاط معنویم و نمیرسم . خلاصه یه ذره بی ادبی کردم و سرمونو آوردم بالا و با دیدن تابلوی خیابون نشاط معنوی به قدری من رو از خود بی خود کرد که خنده ای نه چندان آروم سردادم و خنده و کنان و بی خیال ِ آداب مسیر ِ عکس رو ادامه دادم .. روی ِ تابلو نوشته بود : امام رضا 30 .. / .

نتیجه نوشت : به ما نیومده .. :دی