[ اَنَّ الرّاحِلَ اِلَیکَ قَریبُ الْمَسافَةِ ]**

کـولـه بـارم نـاچـیـز و تـوانـم انـدک

اما، راه ِ مـن نـزدیـک اسـت

مـن خــدا را دارم ...

سریع ورق زدیم صفحات گره گشا را. اول رجب، یامن ارجوه میخواندیم و امید خیر می رفت به عاقبتمان، ولی خیر نخواستیم، رساندیمان به شبی که آرزوها را دانه دانه چیدیم کنارهم تا عرش کبریاییت ولی دیر فهمیدیم که تا ثریا کج چیده ایم، روزهای سفیدت را آوردی پیش چشممان و چشاندی طعم آغوش گرم و چشمان ِ همیشه ناظرت را، بسان قندی بود در دهان، که تا چشم گشودیم آب شده بود و خاطره ی شیرینش گه گاه افسار رها شده یمان را می کشید که هی فلانی یادت می آید چشاند بهت شیرینی ِ انی بک و منک را. بعد دستمان را گرفتی و نشاندیمان رو به روی دردانه های ِ ماه ِ پیامبرت. ولی نیمه اش آمد و نیامدن سایه ی سرمان، مثل همیشه بود برایمان، انگاری که یادمان رفته ما باید بساط آمدنش را محیا کنیم. انگاری که یادمان رفته دلیل تاخیرش خود ِ ماییم. حالا دارد شعبان به پایان میرسد و روح ِ معلول ما هنوز خودش را محیای آمدن او که هیچ، آماده آمدن ِ رمضان هم نکرده است. تنها راهمان گریختن است به سوی خودت. من که می دانم گنه کار ترین هم که باشم با سه بار صدا زدن ِ نامت، بی تاب می شوی در اجابت بنده ات... یا اله العاصین... یا اله العاصین... یا اله العاصین... یا اله العاصین... یا اله العاصین...

ºO•

 [ قَدْ هَرَبْتُ‏ إِلَیْکَ مِنْ صَغَائِرِ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ، وَ کَبَائِرِ أَعْمَالٍ مُرْدِیَةٍ حَتَّى إِذَا قَارَفْتُ مَعْصِیَتَکَ، وَ اسْتَوْجَبْتُ بِسُوءِ سَعْیِی سَخْطَتَک/ از گناهان کوچک هلاک کننده و گناهان بزرگ تباه سازنده بسوى تو گریختم چون مرتکب معصیت تو شدم و به بدى کردارم‏ خشم تو را سزاوار گشتم.] ***

*حضرت امیر ^{علیه السلام} | ما شیعه به اوییم ..

** سید الساجدین ^{علیه السلام} | دعای ابوحمزه ثمالی

***سید الساجدین ^{علیه السلام} | دعای بیستم از زبور ِآل محمد ^{صل الله علیه و سلم}