هرقدر نماز و سلام در انقلاب وحدت دارند، همانقدر در گوهرشاد کثرت. غیر از زمان ِ نماز، جمعیت به کشور پراکنده ای میمانند که دنبال قلب خویش سرگردان است. کثرتی است در عین وحدت. آزار نمیدهد. پریشان نمیکند اما مجنون چرا. عده ای رو به حرم، عده ای رو به بیت ِ خدا. کمی این را ببینی گردن کج میکنی که جبهه مقابل را هم از دست ندهی. کمی که دلت را این وجه صحن ببرد، بی تاب سوی دیگرش میشوی. برای دل کشیدن از سلام به امام تا شکر به خدا باید بچرخی. از سلام به امام غریب تا سلام به جد شهیدش باید سماع کنی. گوهرشاد شبیه ترین به آن دوست داشتنی ترین دو راهی دنیاست. گوهرشاد بین الحرمین ِ خدا و امام رضاست.