مدرسه ای را تصور کنید که مدیر بابت اینکه معلم ریاضی توانسته انتگرال را برای دانش آموزان خوب تفهیم کند، در بزرگترین سالن شهر برای معلم جشن تشکر و تقدیر گرفته و یا چون معلم معارف، بچه ها را دین گریز نکرده و شبهات دینی شان را پاسخ داده، او هربار که با این معلم مدرسه اش رو به رو شده از خجالت رنگ چهره اش برگشته و گفته: "آقا یا خانم فلانی من نمیدونم چطور این لطف شما رو جبران کنم."

خنده دار نیست؟ مگر نه اینکه معلم ریاضیات باید مباحث ریاضی را به بهترین شکل برای دانش آموزش تدریس و تفهیم کند؟ معلم فیزیک، فیزیک را؟ و معلم معارف، دین را؟ و ...

مثل این روزهای کشور ماست، مثل این مدرسه. این قدر کسانی که بر سر کارهای کشور و مردمند و به جایگاهی رسیدنشان را وامدار مردم، حداقل کارهایی را که وظیفه شان هست انجام نداده اند که اگر کسی کاری را که وظیفه اش است انجام دهد، آن قدر مهم می شود که رهبر کشور برایش پیام تشکر و قدردانی بفرستد تا بدانیم و بفهمیم که چقدر کار بر زمین مانده داریم و چقدر خدمتگزار ملت که یادشان رفته یا به نفعشان نیست که یادشان باشد باید به این مردم خدمت کنند. مشکل آب خوردن که هیچ مسئولان ما باید بجنگند تا در این وانفسای جنگ بی امان که کشورمان گرفتارش هست مثل آب خوردن مشکلات مردم را حل کنند اما انگار پاس گل دادن به دشمن را بیشتر میپسندند.