مشــــهد / کـــربلا / مشـــهد

و سفر ِکربلایم از مشهد الرضا شروع می شود و در مشهد الرضا به پایان می رسد

و در این سفر ِ آخر من می مانم و زبان قاصرم

شکسته تر از قبل می ایستــ م رو به رو ِ ِ گنبد ِ طلایی َ ش و می گویــ م

زبان شکر ندارم بگو چه چاره کنم ؟!...

غـــروب ِ روز دلــــ گیری دلـــ م غرق ِ پریشـــانی

هـوا هم مثل چشمم سرخ بود و خیس و بارانـی

من و دلـــ تنگی و غربت ، دلــی غرق ِ پریشــانی

نمی دانستـــ م از کِــی آمـدم بیرون، کجـا هستم

نمی شد پیش ِ این مردم نشست و درد و دل کرد

نمی شد قفل ِ غم ها را شـکست و درد و دل کرد

که ناگـه آمد از نزدیکی ام آوای ِ زیبای ِ دلــ انگیزی

کـه گـــویی بـــنـــد بر این رشـــتـه های پـاره میزد

تــــو گویی که خــــدا از عــــرش بهر هر کسی که

گشته آواره میزد و یا از بهر هر بی چــــاره ای میزد

نمیدانستـ م از کی آمدم بیرون، کجـــا هستم،دلــ م پر غم

که ناگه دیدم آن جا را، ز بس که غـــرق غـم بودم نفهمیدم

چگونه نزدیک حرم بودم و نزدیک اذان بود و آوایی دل انگیزی

 که گویی حـــق از عـــــرش بهر مــــردم بیچـــــــاره میزد

اذان بود و حــــرم نقــــاره می زد

دلـــ م طاقت نیاورد ایستـــاده نه

به روی سنگ فرش صحـن افتادم

صدا دادم : سلام ای ضامن آهـو

ببین بیچــــاره ام آقـــا

بــرس بر داد من آقـــا

که من بیچــاره ام آقــا

که ناگه یک کبوتر با صدای بالــ های خود سکوتـ م را شکست

کبـــوتر ناز و سرمست کنار ِ حوض ِ آن صحن ِ حــرم بنشست

کبـــوتر تشنــه بود و آب می خورد

دلــ ِ من بین ِ سینه تاب می خورد

صدایــ ش کردم و گفتم :کبــوتر خوش به حالــ ت

چــه جایی می زنی پــــــر خـــــوش به حالـــ ت

دلـــ م میخواست آقــا مثل تو اینجا به من هم لانه می داد

خــودش با دســت های مهربانــش به من هم لانه می داد

دلـــم می خواست من هم مثل تو پـــرواز می کردم

بــه روی ِ گنــــــبد زردش پـــــــرم را بــــاز می کردم

و یا با بـــال هایـــ م پرچم سبز حرم را ناز می کردم

کبــــــــــوتـــر دارم از تـــــو یـــــک ســـــوالــی

کبوتر راستی جایی جز این صحن و سرا رفتی؟!

اگــــر رفـــــتی بگــــو کــــه تا کجــــا رفتـــی؟!..

چـــــــه می دانــــی که ــ دردم ــ چیســــت ؟!..

اصلا ً تا به حالا تو به عمرت کـــــربلا رفتی؟!..

کــبــــوتــــر از سر شب تا کنون در فکر آنجایـــم

اگر که جـان ندادم چون که من هم پیش آقایـم

کبـــــوتـــر تویی که لانه ات بر عرش دنیــاست

تویـــی که صاحبــــ ت فــــــرزند زهـــــــراست

بــــرو پیشش بگو آقـــــا گدایـت بی قرار است

از آن روزی که رفته کـــــربلا چشم انتظاراست

برو پبشش بگو آقا گدایت سخت اندر شو رو شین است

برو پبشش بگو آقا گدایت سخت دلتنگ ِ حـ سـ یـ ن است

****

پــ . نــ :

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

السلام علیک یا شمس الشموس

السلام علیک یا انیس النفوس

السلام علیک یا اباالجواد

.

.

.

اسم جوادت را که می آورم هق هق امانش را می برد

آقا به جوادت ...

.

.

.

وداع // خروجی باب الجواد //استودعک الله و علیک منی السلام  یا ابالجواد

بعد از زیارت کاظمین بیش تر دوست دارم اینجوری صدات کنم :یا ابالجـــواد