...« هذا یوم الجمعة »...
پیامک می دهد :
ای منتظـــر !
گر عاشقی ، دگر تو مــرنجان امام ِ خویش
اندوه ِ کـــرب و بلا و اســـــارت ، مگر کم است ؟!...
می خواهم نباشم ...
×××××
آقا بیا و مـــــردانگی کن در حقـــ م
مـــ ـــرا بشکن و خراب کن
و از نو حبیب بساز برای درد های غربتــَ ت
تا شاید یک روزی من هم خطاب نامه ای شوم از تو
مثل همان ها که ارباب به حبیبش نوشت
«من الغریب الی الحبیب»
آقا من نه ندبه خوان ِ خوبی هستم
و نه پای عهد هایم نشسته ام
این درد ِ بی لیاقتی دارد مـــ ـــرا می کُشد
فریاد ِ « هل من ناصـــر ینصرنی »َ ت بلند است
و من هنوز برای جدت می گویم «یالیتنی کنت معکم...»
مگر نه اینکه امروز عاشورا و اینجا کربلایست؟!...
می دانم هنوز آنی نیستم که می خواهی
بیا آقای من
دستی بکش به این دل ِ سیاهـــ م
حبیب هم نشوم
اما می دانی که
نام ِ حضرت ِ مـــــادر را بر من نهاده اند
و ارثیه مــــــادری ِ تان سایه ی ِ سرم شده است
می خواهم « حره » ات شوم ...
و در آغوش ولایتــ ت تبری بجویم از همه دنیا و مافی هایش ...
بیا و مردانگی کن دستـــ م را بگیر و از این منجلاب بیرون بکش ...
بیا حضرت ِ باران ، نفس کم آورده ام ...
من از دست ِ خود ، به فریاد آمده ام ...
پنهان مکن جمال خود از عاشقان ِ خویش
...
منتظر