دستم به نوشتن نمی رود ، دلـــم هم .
دلـــم آرام نیست ، ذهنم هم .
قلمم ناخوش است ، خودم هم .
جوهر قلمم سیاه است ، دلــم هم .
من پر ز خشمم ، خدا هم . من از خودم خدا هم ...
من روسیاهم ، ببخشم ...
إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّی(یوسف/53)
من اعتمادی به نفســـم ندارم ، به خودم هم
مرا در پناهت بگیر ، دینم را هم
رحمی نما خدایم ...
+ بعدا ً نوشت :
کل یوم عاشــــورا /
امام هنوز زهیـــر می خواهد /
حُـــــر را می پذیرد /
و برای حبــیــب نامه میفرستد /
نا امید نباید بود ...
+ بعدا ً تر نوشت :
بدانید و آگاه باشید که یک موجودی داره با اسم وبلاگ بنده
کامنت میذاره .
فعلا که یه مورد مشاهده شده ( خعلی هم نگران نشین فقط یه جا دیدم :دی)
از فرد مذکور خواهشمندیم
به این عمل غیر انسانی خود ادامه ندهد
با تشکر !
مامان ِ - خط تیره - :)
"دل
به نوشتن
آرام می گیرد."
امام صادق(علیه السلام) می گوید.
قلمم از غیر تو نوشتن متنفر است ، خودم هم .